Cesar van der Molen is een kunstenaar die van experimenteren houdt en daarbij de kijker graag tart tot het zelf interpreteren van zijn kunst. Het werk moet een uitdaging vormen, misschien wel de ironie van de dagelijkse actualiteit blootleggen of zelfs een aanklacht tegen de maatschappij kunnen zijn. Pas dan geniet Cesar van het kunstscheppende proces. In zijn carrière heeft hij met verschillende technieken en materialen gewerkt zoals met glas, plexiglas en metaal terwijl de nadruk nu ligt op papier – maagdelijk wit papier.
Het alleen maar tekenen op wit papier geeft hem niet de voldoening die hij zoekt. Hij wil twee dimensionaal werk een extra facet geven en dit dan nog voorzien van dat maatschappijkritische laagje. Zo bekijken we zijn werk ‘’ De Protector”, dat een hond voorstelt die een kind onder zich beschermt. Een overdrachtelijke symboliek. Een kind moet namelijk altijd beschermd worden en mens en dier zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden. Zijn gedachten slaan op hol, en over zijn werk kan hij hele verhalen vertellen, maar dat doet Cesar niet tot in de details. Zoals hij zelf zegt: ‘Ik ben geen schrijver en vul het verhaal niet in, maak maar je eigen verhaal’. Dat wil niet zeggen dat hij de kijker niet op weg wil helpen, maar Cesar wil begeleiden en niet leiden.
Uit zijn werk voor de komende tentoonstelling is een overdaad aan symboliek te zien. Het gaat eigenlijk altijd over de mens en veelal over de toekomst. Een soort SciFi, dat misschien een wereld laat zien waarin de hedendaagse mens niet graag zou willen leven. De DVD-schijfjes die Cesar her en der gebruikt zijn synoniem voor de kunstmatige intelligentie. Alles staat straks op een harde schijf, dus ook ons geheugen. U en ik maken het niet meer mee, maar het gaat gebeuren en dit houdt Cesar zichtbaar bezig.
Ook de actualiteit laat hem niet los. Een van zijn werken heet dan ook ‘Me too’. Hij probeert het werk enigszins toe te lichten, maar laat je al gauw los zodat je zelf met antwoorden komt bij de vele vragen die dit werk oproept.
Cesar kan zich intensief met iets bezighouden, maar zijn interesse kan ook snel verslappen. Zo was hij met veel plezier leraar, maar hij koos toch het pad van kunstenaar omdat hij behoefte had aan grotere uitdagingen. Techniek heeft hem van jongs af aan geboeid, maar een studie in die richting was aan hem toch niet besteed. Zelf iets fabriceren, uitproberen, passen en meten dat is het voor hem. Niet volgens het boekje, maar volgens je onderbuik. Cesar is gefascineerd door robotica, maakt graag een industrieel ontwerp, architectonische maquettes en vooral vroeger ook grote installaties.
Cesar is al meer dan vier jaar actief lid van Pulchri’s tentoonstellingscommissie en ofschoon hij zichzelf van nature niet gauw dienstbaar vindt, is hij dat zeker wel in deze functie. De interactie met collega’s, het maken van mooie tentoonstellingen en het debat aangaan met kritische bezoekers zijn de uitdagingen die hij zoekt.
Momenteel zit hij in de periode van het witte papier. Juist door tekeningen, uitsnedes, vouwen en soms een vleugje kleur te combineren krijgt dat vel papier een extra dimensie. En als het licht er goed op valt, werpen deze bewerkingen een lichte schaduw over het papier die dan weer onderdeel van het werk wordt en dan is Cesar een voldaan en gelukkig mens.
De tentoonstelling zal worden gehouden in de tuingalerie vanaf 11 augustus tot en met 4 september 2018.
Michael Toorop