Bij de voorbereidingen om Peter de Haan te interviewen voor het Pulchri-blad bleken maar weinig mensen om mij heen hem te kennen. Ook het internet bood spaarzaam informatie over de zielenroerselen van deze kunstenaar uit Alkmaar. Maar na het eerste contact blijkt meteen dat Peter zelf allerminst op de voorgrond wil treden. Hij wil niet tussen zijn werk en de toeschouwer instaan, sterker nog het werk zelf moet boekdelen spreken.
De fervent tekenaar en schilder begon al serieus te tekenen toen hij op zijn zevende z’n been brak na wat kapriolen op de fiets. De plaatselijke petroleumboer gaf hem als troost een schriftje, het schriftje dat bepalend zou worden voor Peter. Nog steeds tekent hij graag en vaak. Ideetjes worden krabbeltjes, die vervolgens worden uitgewerkt tot gedetailleerde schetsen en voorstudies.
Vroeger vond Peter fantasie en symbolisch verhalende schilderkunst een beetje verdacht, maar de laatste twintig jaar moeten zijn schilderijen juist een verhaal vertellen. Een verhaal dat duidelijk moet zijn voor de kijker. Een van de verhalen die hij graag verwerkt in zijn schilderijen is die over de Drie Koningen. Want zijn we niet allemaal op zoek naar het kindje, oftewel de verlossing. Het verhaal is duidelijk: de wereld van de volwassenen versus die van het kind. De wereld van de menselijke tekortkomingen tegen die van de onschuld. Hoe heeft het zo kunnen verworden, waar ging het mis? Het kerstverhaal is voor hem een prachtig aanknopingspunt om te schilderen over het verwelkomen van een nieuw leven, een nieuwe belofte oftewel een nieuw licht als overwinning op duisternis en dood.
Het verhaal van de Drie Koningen is niet om religieuze redenen gekozen, maar om z’n symbolische waarde. Religie speelde een bescheiden rol in de jeugd van Peter omdat zijn oom pater was en overste in het seminarie waar hij later terecht zou komen. Peter heeft nooit de roeping gevoeld ofschoon hij als klein kind geïntrigeerd was door zijn notie dat priesters avontuurlijke levens in de rimboe leidden. En zo ziet hij zijn bestaan ook, als mens worstelend in de rimboe van de kunst.
Naast Bijbelse verhalen gebruikt Peter ook wel eens mythologische verhalen.
Het liefst had Peter geen interview gegeven. Niet omdat hij mensenschuw is, maar zich gewoon niet kan voorstellen wat zo’n gesprek kan bijdragen aan zijn kunst. Kunst is iets wat je maakt en niet wat je bedenkt. Volgens hem wordt de kracht van het idee schromelijk overschat. Uiteindelijk gaat het om het schilderij zelf, liever gezegd om de beeldende kracht van het schilderij. Het is dan ook niet verbazingwekkend dat ik geen foto van Peter mag maken, want foto’s van zijn werk moeten het verhaal vertellen of accentueren.
Recentelijk heeft Peter zich laten inspireren door de kleuren van Grayson Perry. Ofschoon het werk van Perry geenszins te vergelijken is met zijn werk, kreeg hij toch de behoefte om meer kleur te gebruiken. Het werk van Peter was alles behalve grijzig, maar de expressieve kleuren van Perry inspireren.
Van 16 november tot en met 8 december 2019 exposeert Peter de Haan de vruchten van zijn arbeid die voortkomen uit de voorraadkamer van zijn verbeelding. Het belooft in de Mesdagzaal en in de Weissenbruchzaal een tentoonstelling te worden waarin kunst boekdelen gaat spreken.