Alexander werd geboren in de Verenigde Staten en leerde in New York al op jonge leeftijd dat men in het leven moet leren zwemmen of anders is het verzuipen, maar in het land van zijn moeder (IJsland) leerde hij om te drijven.
IJsland was een bron van inspiratie voor hem omdat dit land doordrenkt is van cultuur. Iedereen speelt meerdere muziekinstrumenten en is met elkaar begaan en verbonden. Hij noemt IJsland een soort micro kosmos, een wereld als geen ander. Hij kreeg er verschillende beurzen en subsidies en opende zijn eigen galerie die hij ook open stelde voor anderen die ook werk wilden exposeren.
Ook in het land van zijn vader (Oekraïne) ging hij met kunst aan de slag en exposeerde o.a. in Lviv en deed dit in samenwerking met het ‘Museum van Ideeën’.
Uiteindelijk belandde Alexander in Den Haag en studeerde aan de KABK. Zijn belangstelling is breed en hij heeft jaren geworsteld met de vraag welke techniek hij wilde gebruiken en welke richting hij wilde opgaan.
Voor veel van wat hij wil is nauwelijks een uitdrukking te bedenken. Hij denkt in termen van dimensies, interactie, beeld en geluid. Zo was hij betrokken bij een project met synthesizers, waarbij 192 luidsprekers een soort architectonische bouwwerken simuleren door middel van geluid. Geluid overal, naast je, voor en achter je, boven je en ook onder je door.
In de afgelopen jaren heeft Alexander talloze houten, bronzen en ijzeren Tetra-Helix beelden gemaakt. De sculpturen zijn een resultaat van zijn onderzoek naar de kenmerken van de eenvoudigste platonische vorm, een regelmatige tetrahedron. Een gewone tetrahedron is een vorm waarin alle vier de vlakken gelijkzijdige driehoeken zijn. Het is de eenvoudigste van de vijf reguliere platonische lichamen die al sinds de oudheid bekend zijn.
Alexander ziet de tetrahedron als een soort symbool van een noodgeval en hoe iets gaat van niets tot iets. Er zijn drie punten nodig om een vlak te verbeelden. Met één extra punt creëer je een tetrahedron, een soort drie dimensionale constructie. Zo´n tetrahedron wordt dynamischer en interessanter als je er meerdere stapelt.
Het werk dat Zaklynsky toont bij Voorhout Monumentaal is getiteld ´A piece of infinity´ en staat bij de ingang van Pulchri Studio. Het is bewerkt met waterstofperoxide, azijn en een zoutoplossing zodat het tijdens de beeldententoonstelling dezelfde kleur heeft als de gevel van het gebouw.
Alexander leert zijn publiek om te luisteren naar een schilderij of installatie, de staat van afwezigheid te ervaren en wetmatigheden te zien of te bevroeden.
De realisatie van deze sculptuur is mede tot stand gekomen dankzij industrieel ontwerper Luuk van Vliet.
Kunst om nog lang over door te denken.
Michael Toorop