Ga naar de inhoud

Van de steppen terug naar het strand

  • door

De in Sassenheim geboren en aan Den Haag verknochte Ester Elstgeest en haar man Edwin van Steenis hadden altijd al tegen elkaar gezegd dat zodra de kans zich voor zou doen, ze dolgraag een paar jaar naar het buitenland zouden gaan. Ester werkte als interim financieel expert en haar man werkte bij Shell toen deze mogelijkheid zich in 2009 voordeed. Edwin kon namelijk uitgezonden worden naar Kazachstan. Niet een land waar ze zelf zo snel aan hadden gedacht, maar misschien daarom wel zo avontuurlijk.

Het duurde ruim een half jaar voordat alle papieren in orde waren en in de zomer van 2010 konden ze eindelijk naar dit onmetelijke land, gelegen in Centraal Azië, konden afreizen. Enkele jaren eerder kwam Kazachstan bij het grote publiek in beeld door de komische film Borat. Hierin speelt Sacha Baron Cohen de Kazachse verslaggever Borat Sagdiyev die naar Amerika gaat om zogenaamd op verzoek van de Kazachse regering een reportage te maken. Echter de meeste Kazachen waren diep beledigd door de film Borat en konden zich er in het geheel niet mee identificeren.

De oorspronkelijke bevolking van Kazachstan is een nomadisch en aan de Turken verwant volk.  Ze zijn niet erg toegankelijk voor de meeste westerlingen, die daar in relatieve luxe en bij elkaar wonen in o.a. Atyrau, de oliehoofdstad van Kazachstan. Atyrau is een ruim tweeduizend jaar oude stad aan de rivier de Oeral. Ester vertelt dat het hoogste punt in de stad het Marriot Hotel was. Vanaf de bovenste verdieping kon ze de hele stad overzien tot voorbij de stadsgrenzen met eindeloze steppen aan de einder.

Edwin had een werkvergunning, maar het was voor Ester verboden om daar betaald werk te verrichten. Ze was aangewezen op vrijwilligerswerk in de expat gemeenschap waar de voertaal Engels was. Ze probeerde zich het Russische alfabet, het tellen en de belangrijkste woorden meester te maken, maar zonder de mogelijkheid en noodzaak om de taal te oefenen bleef het daar bij. De officiële taal is Kazachs en daarnaast wordt er Russisch gesproken. Met het versterken van de Kazachse identiteit vertrekken er steeds meer Russischsprekende bewoners naar Rusland.

Ester leerde toen op een hele andere manier naar Nederland te kijken. Tijdens hun bezoeken terug in Nederland viel het op hoe anders wij leven. In onze supermarkten is de keuze enorm en alles in plastic verpakt, daar waar in Kazachstan het assortiment beperkt is en alles in kratten en dozen staat. Het nieuws volgden ze o.a. via BVN (het beste van de NPO), een publieke televisiezender voor Nederlanders in het buitenland.

Ester en Edwin hebben in de vierenhalf jaar dat ze in Kazachstan hebben gewoond het nodige van het land gezien. Maar in een niet op toeristen ingericht land, dat 66 keer groter is dan Nederland, kun je niet alle uithoeken bezoeken. Een trip naar de hoofdstad was ruim drie uur vliegen vanuit hun woonplaats Atyrau. De hoofdstad heette oorspronkelijk Astana, maar werd in 2019 hernoemd tot Nur-Sultan, ter ere van de aftredende president Noersoeltan Nazarbajev.

Gelukkig was het voor Ester en Edwin mogelijk om met regelmaat naar Nederland te gaan. Weer aangekomen in Kazachstan was het altijd spannender dan in andere landen hoe het zou gaan bij de douane omdat ze de taal niet beheersten en ze weleens verhalen over corruptie hoorden.

In december 2014 keerden ze definitief terug naar Nederland, naar Den Haag liever gezegd. Ze huurden eerst een appartement aan de Laan van Meerdervoort om zo rustig naar een koophuis te zoeken. Na enkele woningen bekeken te hebben vielen ze als een blok voor hun huidige woning in Duinoord. Er volgde een behoorlijke verbouwing, maar nu wonen ze alweer jaren met veel plezier in onze wijk.

Omdat Ester voor haar nieuwe baan geen auto meer nodig had besloten ze voorlopig even geen auto meer te nemen en alles op de fiets te doen. Beiden werken namelijk op 10 minuten fietsafstand van hun werk. Voor die enkele keer dat ze een auto nodig hebben huren ze een elektrische deelauto via Mywheels (andere platforms werkzaam in Den Haag zijn o.a. Greenwheels, Sixt share en Snapcar). Op hun balkons prijken grote bakken met bloeiende planten en ze zijn doende om een mooie geveltuin aan te leggen. Volgens Ester zou de impact enorm zijn als iedereen in de wijk, daar waar mogelijk, een geveltuin zou inrichten.

Omdat ze zelf geen tuin hebben versieren en onderhouden Ester en Edwin al jaren de boomspiegel bij hen voor de deur. Met gevoel voor detail heeft Edwin een deurtje gemaakt tegen de onderkant van de stam, met een trappetje, kabouters, fietsje, leeuw en schaap. Als het zomergoed weer in de tuin kan (na ijsheiligen) planten ze die ook aan in de boomspiegel. De kinderen in de buurt vinden het geweldig.

Ester is actief ondersteuner van Duurzaam Duinoord, dus zijn ze inmiddels overgestapt op zonnepanelen en doet ze regelmatig mee met het vuiljutten in de wijk. Voor haar helpen alle kleine beetjes, en samen wordt het groots.

Sinds een jaar of vier verzorgt Ester de social media van het bewonersoverleg Duinoord. De Facebook- en Instagrampagina´s worden goed bezocht door de wijkbewoners en hebben respectievelijk 568 en 387 vaste volgers. Ze vindt het leuk werk en is blij met de likes, maar zou meer interactie met de lezers nog leuker vinden. Ook staat ze open voor suggesties, nieuwtjes en wetenswaardigheden over de buurt die ze dan kan delen.

Nog steeds denken Ester en Edwin dat als de kans zich voordoet ze dolgraag weer naar het buitenland gaan. Dat is nu iets lastiger omdat zij nu een vaste baan heeft als hoofd financiën en ledenadministratie bij Sociëteit De Witte aan het Plein. Maar haar motto geldt nog steeds: als het moet heb ik alles in twee dagen gepakt.

Als ik tenslotte vraag wat ze verder nog bijzonder vindt aan de wijk vertelt ze over de puttertjes. De boom bij hun voordeur herbergt heel vaak puttertjes en zo af en toe vliegt er eentje naar binnen. De putter komt oorspronkelijk voor langs de randen van vochtige loofbossen, maar het kleine veelkleurige vogeltje past zich langzaam maar zeker aan. Het is eigenlijk verwonderlijk dat de puttertjes nu ook in de grote stad wonen, en daar kan Ester zo van genieten.

Michael Toorop