Het prachtige, klassieke pand op Groot Hertoginnelaan 1 met zijn karakteristieke torentje staat bij velen bekend als het rouwcentrum Sorghvliet. Het dateert uit 1895 en is gebouwd en ontworpen door architect J.A. Eshuijs. In oktober 2018 is het pand verkocht en het zal een geheel andere bestemming krijgen.
Tijdelijke verhuur
De nieuwe eigenaar is nog druk doende met vergunningen en in de tussentijd wordt het door Vastgoedbeschermer tijdelijk verhuurd aan een tweetal bedrijven.
Op de begane grond is quali-tijd van Barbara Martinus gevestigd. Daar waar deze kamers vroeger ruimte hebben geboden voor een laatste afscheid, richten de huidige activiteiten zich op motivatie en inspiratie voor individuele personen of werknemers van een bedrijf of instelling. Oftewel op weg van wens naar werkelijkheid.
Op de eerste verdieping treffen we de pop-up galerie ‘We go happy’ aan. Een galerie, ontwerp- en kunststudio welke ooit begonnen is door Gerard ten Broek en zijn vrouw Karin. Momenteel kent het dynamische bedrijf drie partners, want Hans Bothe is er na zijn pensionering bijgekomen. De drie kennen elkaar al van kinds af aan en worden allen gedreven door hun liefde voor de kunst. Niet voor niets dat zowel Hans als Gerard actief zijn als vrijwilliger bij Pulchri Studio aan het Lange Voorhout. Kunst weet volgens Hans mensen te verbinden. Het bezig zijn met ‘We go happy’ is een soort kruisbestuiving van creativiteit. Zij worden door klanten en bezoekers geïnspireerd, zoals ze ook elkaar weer inspireren.
Geluk en voldoening
In het gesprek met Hans wordt al snel duidelijk dat de opzet van ‘We go happy’ is dat ze gelukkig moeten worden van wat ze doen. Zo hangen er nu talloze portretten gemaakt door Fred van Suchtelen. Helaas is de schilder overleden, maar zijn dochter Marion ten Bokum probeert nu met behulp van Gerard en Hans de mensen te vinden die geportretteerd zijn door Fred om hen hun eigen portretten te schenken. Een actie die de drie partners niets oplevert, behalve heel veel voldoening. Alles kan, niets moet bij hen.
Karin heeft nog een fulltime baan en maakt in de galerie de mooiste creaties en kunstzinnige voorwerpen van stof. Gerard maakt allerlei voorwerpen zoals tassen van leer. De beiden creëren op bestelling of uit eigener beweging en inzicht.
Schoonheid is het waard om voor te strijden.
Terwijl we spreken komt het op het pand van de Kroatische ambassade aan de overkant. Hans ergerde zich al jaren aan het slechte onderhoud van dit gebouw. Op een gegeven moment hebben Hans en Gerard contact opgenomen met de Kroatische ambassade die tegenwoordig in de Surinamestraat gevestigd is. Dat ging niet zonder slag of stoot. Na ettelijke mails en telefoontjes gaf men pas een reactie toen Hans dreigde rechtstreeks met de regering in Zagreb contact op te nemen. De kogel was door de kerk, het pand zou op de markt komen. Hetzelfde deden ze ooit met het oude ambassade gebouw van Venezuela. Schoonheid is het waard om voor te strijden.
Ook de werkgroep Stadsbeeld van het Bewonersoverleg, die zich inzet voor het behoud van het rijksbeschermd stadsgezicht in Duinoord, heeft zich in het verleden ingezet voor de verkoop en renovatie van dit pand. Tenslotte heeft gemeenteraadslid Arjen Dubbelaar in en buiten de gemeenteraad ook al jaren actie gevoerd. Al met al goed te zien dat alle druk uiteindelijk tot een verkoopopdracht heeft geleid. Nu de verkoop nog.
Na ons gesprek maken we een toer door het pand. De 515 m² liggen er goed onderhouden bij en het uitzicht aan de voor-, zij- en achterkant is prachtig. Het is hier volgens Hans goed toeven. Het gerucht gaat dat de nieuwe eigenaar appartementen erin wil maken, maar dat is verre van zeker. Voorlopig zit ‘We go happy’ hier nog en hoopt Hans tot zeker het eind van dit jaar te kunnen blijven.
En zo is het rouwcentrum tegenwoordig een plek waar twee bedrijven het geluk nastreven in plaats van een plek van afscheid en overpeinzing.
Bovenstaand artikel is geschreven voor het wijkblad ‘Het Lopend Vuurtje”.
Michael Toorop