Een van de charmes van Duinoord is de gemêleerde samenstelling van haar bewoners. Na de onafhankelijkheid van Indonesië vestigden eerst vele Indische Nederlanders zich hier en inmiddels biedt de wijk een thuis aan vele nationaliteiten. Die prettige mix kwam ter sprake tijdens een interview met Azrina Kamarudin en haar man Marc van der Kammen.
Azrina woonde eerst in de Archipelbuurt, toen zij in 2010 door Shell werd uitgezonden naar Nederland. Na hier twee jaar met plezier gewoond te hebben, werd ze overgeplaatst naar Singapore alwaar ze Marc leerde kennen. Drie jaar geleden werd ze opnieuw uitgezonden naar Nederland en ditmaal zou haar inmiddels echtgenoot Marc haar volgen. Aangezien de uit Breda afkomstige Marc de Hofstad nog niet kende, reed Azrina al filmend door Den Haag om hem de buurten te laten zien.
Bij aankomst in Den Haag werd ze tijdelijk ondergebracht in hotel Babylon bij het Centraal Station. Marc en Azrina hadden al 13 huizen bekeken toen vrienden zagen dat Koenders makelaars een advertentie plaatste voor een huis in de 2e Schuytstraat. Als eersten maakten ze een afspraak en het had gewoon zo moeten zijn. Dit was hun stek! Ze leerden al snel de buren kennen en de klik was daar.
Azrina heeft het druk genoeg als Commercial Manager Upstream Services bij Shell, maar zij kan met name relaxen door te kokkerellen. Koken brengt voor haar de sfeer van Maleisië weer even terug in huis en bovendien eten Marc en zij halal. Dat eten bereiden haar hartenlust is, blijkt wel uit het feit dat we het gedurende ons gesprek steeds weer over eten hebben. Zo aten we bij de koffie heerlijke onde-onde. Vanuit de Indonesische keuken kennen we dit smakelijke gerecht als een soort sesamballen. In Maleisië heten deze kuih bom, terwijl de Indonesiërs de Maleisische onde-onde weer klepon noemen. Soms verschillen, maar heel vaak ook overeenkomsten tussen de twee keukens.
Met gerust hart kookt Azrina voor grote groepen mensen. Zo kwamen er met het Suikerfeest maar liefst 56 mensen – verdeeld over twee dagen – eten bij hen thuis. Niet verwonderlijk dat Marc suggereerde om iets met deze passie te gaan doen.
Sinds september biedt Azrina haar maaltijden aan via thuisafgehaald.nl en behoort qua likes tot een van de meest populaire koks in de wijk. Azrina staat hier bekend als Dapur Ina oftewel Ina’s keuken. Vooral op zondag komen mensen uit de buurt heerlijke gerechten halen zoals Nasi Lemak en Singapore Laksa en de prijs bedraagt +/- € 6 per persoon. Een van haar specialiteiten is curry, die ze ook eens voor een straatfeest bereid heeft. Een enkele buurvrouw heeft zelfs een abonnement en geniet minimaal eens per week van de veelzijdigheid van de Maleisische keuken. Soms verkoopt Azrina in haar enthousiasme ook hun eigen porties eten en moeten ze ’s avonds zelf pizza’s halen omdat alles schoon is opgegaan.
Terwijl we over het grote eet-feest oftewel het Suikerfeest praten komt het geloof ter sprake. Al voor hun huwelijk is Marc Moslim geworden omdat hij zich geïnspireerd voelde door de innerlijke rust en de levensbeschouwing van Azrina. In Singapore is hij op les geweest en is nu praktiserend moslim. We praten hier nog even over door en staan stil bij het verschil tussen religie en cultuur.
Het valt me op hoeveel mensen zij kennen in de buurt. Niet dat het mij verbaast, want de twee zijn erg toegankelijk en voordat je het weet zit je een paar uur te kletsen. Zo hebben zij ook hele goede vrienden leren kennen door het Walking Dinner in Duinoord. En dat is ook precies de reden waarom het wijkoverleg dit ieder jaar organiseert.
De verschillen tussen Maleisië en Nederland zijn groot (het weer, de religies, de cultuur), maar Azrina past zich snel aan. Zo snel zelfs dat ze haar in Maleisië inmiddels wel erg direct vinden, zoals Nederlanders zeggen wat je van iets vindt. Maar ’s avonds laat lekker buiten op straat eten, altijd de winkels open en al die bedrijvigheid in combinatie met het tropische weer mist ze wel.
Ook al hoeft ze het niet, Azrina gaat op inburgeringcursus en spreekt al een aardig woordje Nederlands. Terecht is ze trots op haar Maleisische achtergrond, maar zij koestert ook de Nederlandse cultuur en al wat de veelzijdigheid van ieder land te bieden heeft.
Bovenstaand artikel is geschreven voor het wijkblad ‘Het Lopend Vuurtje”.
Michael Toorop