Het is druilerig en guur weer als Pia Simonis en ik uit één van haar ramen over Duinoord kijken, maar het regenachtige weer deert Pia niet. Ze geniet al 23 jaar vanaf de zevende verdieping van het uitzicht over de wijk en zon of regen, het verveelt nooit. Pia is één van de oorspronkelijke bewoners van Residence ´Eline Vere´ aan het begin van de Groot Hertoginnelaan. Toen ze eind vorige eeuw met haar moeder langs het voormalige verzekeringskantoor van de Nederlandse Vereniging ter bevordering van het Levensverzekeringwezen fietste, wist ze het meteen. Hier wilde ze wonen en wel het liefst zo hoog mogelijk. Pia is geen type voor een huis of begane grond appartement, ze wil boomtoppen zien en kunnen genieten van de historische panden. Uitzicht boven alles.
Het verzekeringspand werd in 1968 gebouwd ten koste van twee karakteristieke Duinoordse villa´s. Eén van de villa´s werd ooit bewoond door oud-minister van financiën en oud-premier Nicolaas Gerard Pierson en de andere was van 1914 tot en met 1965 in gebruik van het ´s-Gravenhaagsch Christelijk Gymnasium, het latere Christelijk Gymnasium Sorghvliet.
In 1999 werd het neomodernistische kantoorpand verbouwd door Van Moort en Partners Architecten en het nieuwe complex werd vernoemd naar Eline Vere, de hoofdpersoon uit de gelijknamige debuutroman van Louis Couperus. Het bekende standbeeld van Eline Vere, gemaakt door Theo van der Nahmer, staat recht tegenover deze appartementen. Het beeld van Eline Vere heeft niet altijd aan de Groot Hertoginnelaan gestaan. Ter gelegenheid van het boekenbal dat Pulchri Studio in 1974 hield rond het thema Couperus, bevond zij zich enige tijd op het Lange Voorhout.
Pia Simonis stamt af van een bekende Haagse ondernemersfamilie. Al in 1839 startten haar voorouders het familiebedrijf Simonis ´Magazijn van ledikanten, wiegen, velo´s, luiermanden, rolstoelen, ziekenwagens en springmatrassen´. Haar overgrootvader Th. A. A. Simonis runde de zaak op het Kerkplein en de Groenmarkt. Hij adverteerde vaak in kranten zoals ´Het Vaderland´ of het ´Dagblad van Zuidholland en ’s Gravenhage´ voor het ´Wasschen, opmaken en Stoomen van beddegoed´. Tevens deed hij aan Desinfectie en motzuivering.
Sinds de tijd van Koning Willem II was de familie Simonis hofleverancier en dat kun je bij Pia ook zien want in haar appartement prijkt nog steeds het levensgrote gietijzeren schild met dit Koninklijke predicaat. Het werd in de naoorlogse jaren steeds moeilijker voor de specialistische middenstand. Door de toenemende belangstelling voor de grootwinkelbedrijven zoals V&D, de HEMA en de Bijenkorf moesten de kleinere middenstanders langzaam maar zeker afhaken. En zo ook het bedrijf van de familie Simonis. In 1976 sloot de bekende zaak haar deuren.
Evenals Eline Vere in het verhaal van Louis Couperus is Pia geboren en getogen in Den Haag, heeft ze rondgezworven in binnen- en buitenland om uiteindelijk terug te keren naar de Hofstad. Deze Haagse dame voelt zich op en top Hagenees. Niet voor niets dat ze eind vorige eeuw graag in Duinoord wilde komen wonen. Mooi uitzicht en op loop- en fietsafstand van het centrum en het openbaar vervoer voor de deur. Ze werkte toen o.a. nog als gezinstherapeut bij het Riagg en deed er behandelingen met groepen en op individuele basis. Na haar pensionering richtte zij zich op het vrijwilligerswerk.
In 1999 kocht Pia dus vanaf de tekening haar hoog gelegen appartement. In februari van dat jaar was de eerste vergadering van wat de Vereniging Van Eigenaren (VVE) zou worden. Toen Pia hoorde dat de glasbewassingsinstallatie op de bovenste verdieping ingeruild werd voor penthouses stelde zij zich meteen kandidaat voor het bestuur van de VVE. En zo zou ze zich 21 jaar lang inzetten voor het wel en wee van Residence ´Eline Vere´. Het begon al meteen hectisch toen in dat eerste jaar de projectontwikkelaar failliet ging. De VVE had geld nodig om de bouw te kunnen laten afronden. Er volgend verschillende processen want niet iedere nieuwe bewoner voelde er wat voor om bij te betalen na dit onverwachtse faillissement.
Intussen stortte Pia zich meer en meer in het culturele leven. Haar kleurrijke en modieuze verschijning maakte van haar een bekend figuur. Vele jaren werkte Pia bij o.a. Pulchri Studio en het Kunstmuseum. Daarnaast is ze nog steeds als violiste fanatiek lid van het Zuid-Hollands Symfonie Orkest (ZSO). Het in 2000 opgerichte amateurorkest staat onder leiding van dirigent Dominic Sieret. Pia is er trots op dat zij het oudste lid is en dat het orkest erg sociaal betrokken is. Zo zijn er verschillende Oekraïense vluchtelingen die meespelen.
Pia kan zich nog levendig herinneren toen zij en haar broer voor het eerst naar muziekles gingen. Ze moesten allebei hun handen laten zien waarop de muziekleraar besloot dat Pia viool ging leren spelen en haar broer piano. En zo is het altijd gebleven. Toen in 2015 de moeder van Pia op 101 jarige leeftijd overleed, gooide Pia het over een andere boeg en switchte zij naar de altviool.
Helaas voerden steeds meer culturele instellingen een maximale leeftijd in voor haar vrijwilligers en moest Pia noodgedwongen afscheid nemen als vrijwilligster bij Pulchri Studio en bij het Kunstmuseum. Ze bruist nog van energie en zou het liefste vol aan de bak gaan. Maar goed, het is niet anders. Dat wil niet zeggen dat ze bij de pakken neer gaat zitten. Onlangs was ze nog te zien bij de demonstratie tegen de verkrotting van het Kroatische pand op de Groot Hertoginnelaan 30. Uiteraard is ze ook een graag geziene gast bij de vele openingen van exposities, concerten en andere kunstuitingen. Pia kan zich geheel vinden in de filosofie van Pablo Picasso: Door de kunst wordt het stof van ons dagelijks leven van onze ziel gewist.
Michael Toorop